yoksun..

Seni özlüyorum ama yoksun… Kat be kat büyüyor özlemim her aklıma geldiğinde .. Bitmemiş bir hikaye benimkisi,son mısraları yazılmamış bir siir, sıçrayarak uyandığım eksik bir rüya,sonunu hiç kimsenin bilmediği yarım bir masal belki de…O kadar çok yaşanmamışlık var ki…yaşanamayan öyle çok güzellik var ki…yerine hiçbirsey koyamadığım öyle çok şey var ki…senin asla anlamadığın benimse asla anlatamadığım…
Öyle çok yalan söylediler ki bana…tarih tekerrürden ibaretmiş,zaman herseyin ilacıymış..Bak yalanmış hepsi…Ne o ilaç olan zaman çare olabildi,ne de benim kısır döngüm tekerrür etti.hiçbirşey ne seni getirdi ne de bana seni unutturabildi…
Sadece inandığım inanmak istediğim her yalan beni defalarca incitti…Kaybettim umudumu…Dipsiz hayallerden vazgeçtimBak artık rüya görmüyorum…Bomboş bakıyorum insanlara…Hayata tutunmak için sebebim yok artık…Keşkelerimle boğuşurken kendimden nefret ettim…Bitmedi kendimle derdim…Yakınım uzak uzağım imkansız şimdi…Güzel tarafı ne biliyor musun?Yıldızlar hala orada durmuş bana senin gibi gülümsüyor…Ve sen…Sen yine her zaman olduğun yerdesin…Hiçbirsey duymadın bilmedin…Ama ben biliyorum ki duysan da anlayamayacağın her haykırışta biraz daha boğuklaşıp kaybolan bir sesti benimkisi…