sana güzel sevda demek..
kurulmamış cümleleri davet etti içimdeki ses.. herşey kendiliğinden dökülecek şimdi,birinci elden baskı. sesimi duyuyor musun? belki bunlar sana son sözlerim daha sırada söylenmeyi bekleyen sözlerin üzerine bunları yazmak saçma olsada, anlamsızlıkların içine boğsanda beni,yaptığım şey sadece bi iç rahatlatma,ihtiyacım olan bu belki de..
yeniden doğmak gibi bi nefestin içime çekilen.
17-18 yaşlarındaydım henüz toz kanatlarımda ağır sevdasını taşıdığım sevdiğime merhaba dediğimde , belki de ben farkında değildim o zamanlarda sevmeye yetkim yetersizdi..kısıtlı hissederdim kendimi. görüyordum ama dokunamıyordum bile..sıcacık bi güneş gibiydi o.. mavinin en güzel tonlamasına sahip gözleri tüm parlaklığıyla aydınlatırdı ve ısıtırdı yüreğimi. dar ve karanlık bi patikada yolumu aydınlatan berrak bi ışık tanesiydi.
anımsıyorum,belleğimin duvarlarını göçürmek pahasına!!
6 yıl önce yaşanan ve biten bişeydi bizimkisi aslında. çocukça yaşanan ama safça biten bişeydi.
hatırlıyor musun bi gece iskelede sana sarılıpta gözlerimden akan yaşlar dahilinde söylediğim o cümleyi?
"sen de gitme olur mu.." düşününce şimdi saçma geliyor.. oysa o zamanlarda inanıp bağlanmıstım kısa süre de olsa o yaz günlerinin her anı anlamlıydı değerliydi benim için..ve dediğim gibi 6 sene geçti üzerinden, başkalarıyla yaşananlar ve bitenler..
unutmadım ama seni.. tam 2 sene boyunca her gün ağlatan seni aradı kalbim hep. ama direndim ve bugünlere geldim.büyüdüm ama unutamadım ben o veda öpücüğünü.dudağımda son öpüşünün tadını hep sakladım ve bağıra bağıra birlikte söylenen şarkılar..senden sonra hiç bıkmadan dinleyipte dinlettiğim, söyleyipte söylettiğim iki şarkı..
bunlarla bütünleştim hep. sensiz geçen günlerim de eksiktim aslında ama hep bu anılardı beni tamamlayan, boşluğunu doldurabildiğim..
bişey beklediğim için yazmadım ben bunları korkma.. ama seni düşünmeme karışma olur mu.. çünkü senli günleri düşününce hayat daha bi güzel bana..
